قیدارالنبی(ع)

هرکس که دلش خواست ببیند عظمت را***
باید برود تا که ببیند حرمت را***

الحق که خدای ادبت، ام بنین است***
حق خیر دهد والده محترمت را***

گفتم: قسمی یاد بده، گفت: ابالفضل***
از آذریان یاد گرفتم قسمت را***

من بار گناهان خودم را نکشیدم***
اما به روی شانه کشیدم علمت را***

فردا قلم عفو شود در صف محشر***
وقتی ببرد فاطمه دست قلمت را***

این نیز مقامی است که غمخوار تو هستم***
ممنون خدایم که به من داد غمت را***

بگذار که در عشق تو این سینه بسوزد***
دم کن نفسم را که بخوانم دو دمت را***

“ای اهل حرم میر و علمدار نیامد***
سقای حسین سید و سالار نیامدْ***