قیدارالنبی(ع)

برای پدرم كه حاجی شد

بعد یك عمر منتظر ماندن**اسم بابا در امده امسال

شادی از چشمهاش معلوم است**همه یِ خانه سر خوش و خوشحال**یازده سال ِ منتظر مانده

زائر خانه ی خدا بشود**یازده سالِ گریه میكرده** راهیِ مروه و صفا بشود**وقت رفتن برای بدرقه اش

همه تا پای كاروان رفتیم** زیر قرآن كمی تبسم كرد**گفت نامهربان ،گران ،رفتیم** هركسی حاجتی به او میگفت

بچه ام را دعا بكن حاجی** مادرم مدتیست بیمار است**جای ماهم صفا بكن حاجی** در مدینه بقیع یادم باش** هر كسی داشت خرده حاجاتی

خواهر كوچكم صدایش زد** یك لباس عروس و سوغاتی**رفت بابا سوار ماشین شد** بغض مادر كه ناگهان تركید** گفت باگریه و دعایی خواند** به سلامت برید و برگردید**

تِِلِفن زد پدر به او گفتم** ریسه های حیاط را بستم**كار دارد هنوز كوچه ولی** سخت دلتنگ و منتظر هستم** گفت مُحرم شدیم در شجره** حس وحالش شده است معراجی** گفت باید كچل شوم پسرم

بعد ازین ها به من بگو حاجی** خواهرت هر چه گفته بودانجا** همه را یك به یك خریدم من** راستی، ساعتی كه تو گفتی** هر چه گشتم ولی ندیدم من** گفت چونكه مدینه اولیٓ است** قبل عید غدیر میآید** كارها را عقب نَیٓندازم

به خیالی كه دیر میآید** تِلِفن قطع شد وٓ ما هر روز** از رسانه پی خبر بودیم** گاه مشعر و گاه هم عرفات** چشم گردان، پیِ پدر بودیم** روز قربان حدود ساعت ده** خبری زود حرف مردم شد** كشته های زیاد در عرفات** عید در كام مادرم گم شد** زنگ خانه مدام هی میزد** خبر از مكه و منا دارید؟** پدر آیا سلامت و خوب است؟** صدقه هم كنار بُگذارید** خواهر كوچكم نمیفهمید** مادرم منحنی و خم شده بود** انتظار و سكوتِ نافرجام** خانه یكسر تمام غم شده بود** اسمها را دوباره میخواندیم** دارد آمار میرود بالا** صد و ده _نه دویست _نه سیصد** ناگهان اسمی آشنا حالا** مادر از حال رفته غش كرده** چند زن دور او به دلداری** خواهرم كوچك است دق نكند** پس كجایی پدر بیا یاری** صوت قرآن صدای الرحمان

راه را طی نكرده برگشتیم** خواب هستم و یا كه بیدارم** چقدر زود بی پدر گشتیم** گفته بودی كه زود میآیی** قول دادی درست قبل غدیر** پای قولت چرا نماندی پس** حق بده پس اگر شدم دلگیر

داده بودم برات بنویسند** روی یك پرچم بلندِ سه رنگ** پدرم حجُ وسعی تو مقبول** وٓكنارش دوبیت شعر قشنگ** چقدر نقشه بود توی سرم** مثلاً نقل وقت آمدنت

گوسفندی برات سر ببریم** یك عرق چین به رنگ پیروهنت** كارتهایی كه نام تو خورده** دعوت دوستان به صرف نهار

چه بگویم به دخترت بابا** نه ، نمانده براش صبر و قرار** چه كسی میدهد به او پاسخ

گونه ای كه به او زیان نرسد** كاش ساكی كه پر ز سوغاتی است

هرگز اینجا به دستمان نرسد

چِقٓدٓر زود دیر شد بابا** خستگی مانده است تویِ تنم

از سفر قبل امدن باید** ریسه ها را یكی یكی بِكَنَم** راستی گوییا اجل نگُذاشت

سر خود را كچل كنی بزنی** گفته بودی بگویمت حاجی** حاج بابای مهربان منی                      **خیلی قشنگ و پر احساس بود. راستش گریه کردم با این شعر… دلم نیومد به اشتراک نذارمش…اسم شاعرش رو هم نميدونم…