قیدارالنبی(ع)

به نام خـالـــق عـشـق ..

خـــداوندا …” خــدایا “

بــه ما هم دلی آرام و قـلبـی مطمئن ده …

ما را در انجام وظائفــمان یاری فـــرمــا .

در قــرآن کــریم , فــرمـودید :

( یا ایها الناس انتم الفقرا الی الله و الله هو الغنی الحمید )

( اى مردم شما به خـدا” نیازمندید و خـداست كه بی نیاز ستوده است .

او خالق و حافظ و رازق بشر است.”

پس ما نیازمند مطلق و او غـنی مطلق است. )……

هی گنه کردیم و گفتیم خدا می بخشد…
عذر آوردیم و گفتیم خدا می بخشد…
آخر این بخشش و این عفو و کرامت تا کی…!!!
او رحیم است ولی ننگ و خیانت تا کی…!!!
بخششی هست ولی قهر و عذابی هم هست…
آی مردم به خدا روز حسابی هم هست… …

خـــالـق مـهربانم …” بی مــدد تو ، مـــا هـیچـیـم .

■ خیلیا آقای ما رو نمی‌شناسن.
■ خیلیا هم با آقا مخالفن؛ یا حتی دشمنن! ✘ متاسفانه توهین هم میکنن و … .
و احتمالا خیلی هم با این عده برخورد داشتیم و بحث کردیم…
■ یه سری معاند هستن [خودشون رو به خواب زدن و بیدار هم نخواهند شد!]،
■ یه سری هم سَرِ دشمنی دارن [شاید برای منافع خودشون یا هر چیز دیگه…]
ما به این دسته‌ها کار نداریم…

■ ■
ولی یه دسته دیگه هستن که فقط مخالفن! همینجوری الکی! مثلا ژِستِ روشنفکری!
یا کلا عقیده‌ای ندارن! چون براشون مهم نیست…
نظر شخصی من اینه که با این افراد، نه بحث لازمه نه سند و مدرک و آیه قرآن و حدیث و … .

❖
فطرت انسانی ما، آقا رو پذیرفته.
چون آقای ما یه آقای معمولی نیست.
چون فطرت، ♥【 نائب-ولی-خدا 】♥ رو دوست داره!
دست بذاریم رو فطرت‌ها…
لازم نیست کار خاصی کنیم.
فقط آقا رو 【همونطور-که-هست】 بشناسونیم… نه اونطور که خودمون می‌خوایم!

•
•
• استاد پناهیان

لذت وشيريني اين پيروزي فراموش شدني نيست…(اعوذ بالله من الشيطان الرجيم)

“ﺧﺪﺍ “
ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ” ﻋﻤﺮ ﺩﻧﯿﺎ ” ﺳﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ !
ﮔﻠﻮﯼ ﺧﺸﮏ ﺻﺤﺮﺍﯾﯽ ﺑﻪ ” ﺑﺎﺭﺍﻥ ” ﺗﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ !
ﻭ . . .
ﺗﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﮔﯽ ﺍﺯ ” ﮐﺎﺟﯽ ” ﻧﻤﯽﺍﻓﺘﺪ
ﻭ . . .
ﺑﺎﻏﯽ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺍﺱ ﻫﺎ ” ﭘﺮﭘﺮ ” ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ !
” ﺧﺪﺍ “
ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ” ﺩﺍﻧﻪ ﺍﯼ ” ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺍﺯ ” ﺑﺎﺭﺍﻥ “
” ﮔﻠﯽ “
ﺑﺎﻻ ﺭﻭﻧﺪﻩ ﻣﺜﻞ ” ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ” ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ
ﻭ . . .
ﮐﺮﻡ ﮐﻮﭼﮑﯽ ” ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺍﯼ ” ﺯﯾﺒﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ !
” ﺧﺪﺍ “
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ؛
” ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ “
ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ” ﻣﻤﮑﻦ “
ﻭﻟﯽ . . .
ﻭﻗﺘﯽ ” ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ” ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺩﯾﮕﺮ ” ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ” ﺷﺪ …

*******بی تو من تنهای تنهایم بیا*******
مهدی ای پایان غم هایم بیا********

آمدم ای شاه ، پناهم بده
خط امانی ز گناهم بده
ای حَرمَت ملجأ در ماندگان
دور مران از در و ، راهم بده
ای گل بی خار گلستان عشق
قرب مکانی چو گیاهم بده
لایق وصل تو که من نیستم
اِذن به یک لحظه نگاهم بده
ای که حَریمت به مَثَل کهرباست
شوق وسبک خیزی کاهم بده
تاکه ز عشق تو گدازم چو شمع
گرمی جان سوز به آهم بده
لشگرشیطان به کمین من است
بی کسم ای، شاه پناهم بده
از صف مژگان نگهی کن به من
با نظری ، یار و سپاهم بده
در شب اول که به قبرم نهند
نور بدان شام سیاهم بده
ای که عطا بخش همه عالمی
جمله ی حاجات مرا هم بده

دختر به مشهد رفت

خادمین حرم، برای وارد شدنش به حرم، به او چادر دادند

موقع بازگشت به یکی از علما که آنجا بود گفت: الان که از اینجا بیرون بروم چادرم را برمی دارم

من را چطور متقاعد می کنید که همیشه چادر سر کنم؟

عالم گفت: قیامت را قبول داری؟

دختر گفت: بله

عالم گفت: شفاعت رو قبول داری؟

دختر گفت: بله

عالم گفت: قبول داری که بیشترین شفاعت بدست خانوم فاطمه ی زهرا (س) است؟

دخترگفت: قبول دارم

عالم گفت: شباهت هر چی بیشتر شفاعت بیشتر…

دختر منقلب شد…

همانجا به امام رضا (ع) قسم خورد که هرگز چادر از سر بر ندارد…

سخنرانی حجة الاسلام انجوی نژاد
28 / 12 / 89 – حسینیه الزهرا (س)

امام سجاد(ع) در روایتی می فرمایند: ” انتظار الفرج “
در خود کلمه ی انتظار فرجی نهفته است. منتظران واقعی خودشان یک فرج و ظهوری را در وجودشان احساس می کنند.
اولین نکته جدی گرفتن بحث ظهور است. همیشه ظهور برای عده ای جدی و نزدیک بوده است، اما جامعه ی جهانی این نزدیکی را احساس نمی کرد. در نتیجه ظهور خاص آنقدر قوی نبود که باعث ظهور امام بشود.
قبل از میلاد آقا امام زمان این قضیه جدی بوده و جدی گرفته می شده ؛ بسیار نقل شده که امام رضا(ع) زمانی که اسم حضرت مهدی(ع) در نزدشان برده می شد، بلند می شدند و دست بر سر می گذاشتند. با این کار می خواهند این مفهوم را برسانند که ما قبل ازمیلاد، ظهور حجت را جدی گرفتیم، بعد از میلاد توقع ما این است که شما خیلی جدی بگیرید.

جدی گرفتن یعنی اینکه روی بحث ظهور حساب کنیم.
بسیاری از کسانی که ظهور خاص را ادراک می کنند، کسانی هستند که برای دقیقه به دقیقه ی زندگی شان حساسیت و نگرانی به خرج می دهند ؛ انگار که یقین دارند تا شب قرار است آقا ظهور کند، کار آن ها را ببیند و تایید کند.
ولی متاسفانه آنقدر که غرب موضوع ظهور را جدی گرفته است، ما جدی نگرفته ایم ؛ غرب در مدت 3 ماه، 45 فیلم درمورد آخرالزمان ساخته است !!!
وقتی ظهور را جدی نگیریم، ظهور اتفاق نمی افتد. شیعه باید بحث ظهور را بسیار جدی بگیرد.
جدی گرفتن این بحث، مانع برنامه ریزی برای زندگی نمی شود.

الان ظهور خاص در وجود ما نیست، برای دنیا و آخرتمان برنامه ریزی نمی کنیم!
کنایه ای هست که می گویند مومن همیشه دائم الوضوست، جون زمانی که آقا بیاید فرصتی برای وضو گرفتن نداری! این به معنی همیشه آماده و منتظر بودن است.
در این صورت،اگر هم از دنیا بروی و آقا ظهور کند، حتی اگر ظهور 100 سال بعد هم باشد، بر می گردی.

نکته ی بعد: دقت در اینکه باب تساهل و تسامح بسته شود. این باب ها در حکومت امام زمان اصلا وجود ندارد. امام باقر(ع) در جایی می فرمایند ما کوتاه می آییم ، اما فرزند ما مهدی(ع) هرگز کوتاه نمی آید.

جامعه ی جهانی‌ای که بر مبنای تساهل و تسامح پایه ریزی شده و جامعه ی انسانی‌ ؛ تویی که زندگی فردی‌ات را بر مبنای ان‌شاءالله و ماشاءالله استوار کردی، مشکل دارد.

جنس حکومت امام زمان(عج) از جنس قیامت است : وامتازوالیوم ایهاالمجرمون .. جایی که خوب و بد، کامل جدا می شود.

در زمان امیرالمؤمنین(ع) هنگام جنگ، آقا می توانست همه ی سپاه مقابل را بکشد، اما از عده ای می گذشت. زمانی که مالک اشتر علت را جویا شد، آقا فرمودند ” به دلیل گنج های پنهان ؛ من در هفت نسل بعد این ها نگاه می کنم و اگر یک آدم خوب ببینم او را زنده می گذارم ؛ این آدم باید نسلش ادامه داشته باشد برای همان یک نفر.”

در آخرالزمان دیگر این جریان نیست. شقی و سعید از هم کامل جدا می شوند. جهان به جایی رسیده که جهانیان حق و باطل را شناخته اند ؛ حتی اگر برخی تمکین کنند.

وقتی ظهور خاص اتفاق بیفتد، مردم دو دسته اند:
- أسعدالسُّعدا —— سفید ِ سفید،
- أشقي الأشقیا —- سیاه ِ سیاه.

یک عده از مردم جامعه ی جهانی، قشر خاکستری هستند. این ها هنوز تکلیف خودشان را مشخص نکرده اند.
می فرماید در آخرالزمان وقتی ظهور خاص اتفاق می افتد، تو انتخابت را کرده ای! یا سیاه، یا سفید.

الان خط مرزی بین حق و باطل به قدری شفاف است که تعلل جایگاهی ندارد.
وقتی امام ظهور کند، خاکستری بودن را دیگر بر نمی تابد ؛ یا سعید هستی یا شقی.
وامتازوالیوم ایهاالمجرمون: در ظهور خاص، خاکستری ها تکلیف خودشان را مشخص می کنند.

پیامبر(ص) در روایتی می فرمایند: ” یاعلی! شگفت انگیزترین مردم از نظر ایمان و بلند مرتبه ترین در یقین، مردمی هستند در آخرالزمان که نه من را دیده اند و نه تو را ؛ و با حجت هیچ ارتباط جسمی برقرار نکرده اند و فقط از روی نوشته ها و خوانده ها به ما ایمان آورده اند. “
مفهوم این است آن هایی که منتظرند آقا بیاید و او را ببینند و بعد ایمان بیاورند، در اشتباهند ؛ کسی که با بیّنه و بیّنات توجیه نمی شود، با معجزه هم توجیه نمی شود!

ظهور خاص این است که تو ندیده شناخته باشی، ندیده ایمان آورده باشی. ایمان از روی نوشته ها و خوانده ها یعنی یقین عقلی، بلوغ عقلی.